منم آن دائم الخمری، که از الکل گریزانم
چنان درمانده در دردم که از درمان گریزانم
درون آب میرقصم، بسان شاه ماهی ها
ولی چون ماهی بگرفته از دریا، پریشانم
نه درویش و نه سلطانم، همان جاندار بی جانم
بیا ای جان جانداران، که چون ویرانه ویرانم
گهی سوی کلیسا و گهی مسجد گهی کافر ز ادیانم
بیا من را مسلمان کن که از کف رفت ایمانم
نوای روشنی بخش نسیم صبح، خوابم کرد
گمان کردم که عیسایم، ولی کفر است ایمانم
امیر پورکیان | تابستان 1399
